قالب وبلاگ

تابناك: افزايش هزينه هاي توليد در اين يك سال اخير به چند طريق جبران شد. راه اول تعطيلي بسياري از واحد هاي توليدي و يا كاهش توليد، راه دوم اصرار بر افزايش قيمت ها و راه سوم فدا شدن كيفيت براي جبران افزايش هزينه ها بود.مشاهده ي اين چند رفتار ما را متوجه اين امر مي كند كه افزايش هزينه هاي توليد به هيچ وجه رونق توليد در پي ندارد.

آنچه امروز در قالب افزايش قميت و كاهش كيفيت و كم فروشي ديده مي شود، تا قبل از هدفمند كردن يارانه ها در قالب نقدينگي ديده مي شد. به اين معنا كه نقدينگي پوشش چيزي را داشت كه امروز افزايش قيمت ها، كاهش توليد كمي و كيفي آن را مي پوشاند. نقدينگي جزء لازم بسته ي حمايتي دولت است ولي اگر بسته حمايتي دولت تنها در دادن نقدينگي خلاصه شود، پول نمي تواند توليد قوي و پر اشتغال با بازدهي بالا را ايجاد كند و جواب اينكه چرا نقدينگي نمي توانست بخش هاي توليدي ما را به جلو هل بدهد، اين است كه اگر حمايت تنها نقدينگي باشد، اثرات مثبت خود را از دست مي دهد.

در خيلي از فعاليت هاي توليدي نقدينگي مي تواند به عنوان تك ابزار حمايتي نقش بازي كند ولي در توليد صنعتي، نقدينگي تنها ابزار حمايتي نيست و اگر به عنوان تنها ابزار حمايتي ديده شود، عملا مجوزي براي نابودي توليد داده شده است. نابودي كه دفعي نيست بلكه تدريجي است. مرگ تدريجي توليد صنعتي در بسته حمايتي ناقص توليد است و مسئول ناكارامدي هاي بخش هاي توليد ي دولت است و نه بخش هاي توليدي.

حمايت هاي ناقص ديروز دولت در قبال توليدات صنعتي و عدم حمايت دولت از كشاورزان و دامداران، عامل سوددهي بسيار واردات گوشت، كالاهاي كشاورزي و صنعتي شده است و به نوعي توليد كنندگان علاوه بر آن كه چوب بسته حمايتي ناقص دولت را مي خورند از نتيجه هاي حمايت هاي ناقص كه تشديد واردات به علت ركود تورمي بوده است نيز، چوب مي خورند.

ادامه مطلب